رادیاتور

رادیاتور:

محلی است، عموماً در پایین‌ترین طبقهٔ ساختمان که در آن یک مشعل گازی یا گازوییلی و یک دیگ حرارت مرکزی و سایر تجهیزات جانبی آن برای تأمین آب گرم مدار گرمایش ساختمان و آب گرم مصرفی از طریق منبع دوجداره تعبیه و نصب شده ‌است.

رادیاتورهای آلومینیومی بعلت دارابودن سطوح جانبی، دارای سطح تماس بیشتری با هوای محل نصب ، نسبت به رادیاتورهای فولادی می باشند و از طرف دیگر به علت هدایت حرارتی بهتر ( ضریب هدایت حرارتی آلومینیوم بیشتر از فولاد است)، تبادل حرارتی آن نسبت به رادیاتورهای فولادی نیز بیشتر است.

هر متر مربع از سطح رادیاتور آلومینیومی در شرایط معمولی و با اختلاف دمای 60 درجه سانتی گراد (بین دمای هوای محیط و دمای آب گرم ورودی به رادیاتور ) حدود 670 کیلو کالری در ساعت گرما ایجاد می نماید.

البته برای شرایط آب و هوایی مانند تهران به شرط عدم نفوذ بیش از حد هوای سرد به داخل و وجود فقط یک دیوار در معرض هوای سرد خارج، در طبقات وسط ساختمان می توان به صورت تقریبی برای هر متر مربع از بنای مفید حدود 85 کیلو کالری و برای طبقه بالای پارکینگ برای هر متر مربع از بنای مفید حدود 95 کیلو کالری و همچنین برای واحد هایی که در زیر سقف ساختمان واقع شده اند حدود 120 کیلو کالری در نظر گرفته شود.(به ازاء هر دیوار اضافه که با هوای سرد خارج در تماس باشد 20% به مقادیر گرمادهی فوق اضافه می گردد)

اکنون میتوانید با ضرب متراژ فضای مفید مورد نظر در کیلو کالری گرمایش مورد نیاز آن فضا مقدار گرمایش مورد نیاز هریک از فضاهای ساختمان خود را محاسبه نمایید.

در خاتمه با تقسیم عدد گرمایش مورد نیاز هریک از فضا ها بر گرمای تولیدی هر پره از رادیاتور انتخابی خود، تعداد پره رادیاتور مورد نیاز خود را بدست آورید.

کاربرد رادیاتور:

بطور کلی یکی از روش های رایج گرمایش در آپارتمانهای مسکونی ، اداری و فروشگاه ها استفاده از انواع رادیاتور آلومینیومی، برقی، فولادی و ... می باشد. آب موجود در رادیاتور در سیستم حرارت مرکزی ساختمان (موتورخانه) توسط تجهیزاتی مثل مشعل و دیگ، گرم می ‌شود و آب گرم‌ شده در موتورخانه توسط پمپ و لوله ها به قسمت ‌های مختلف ساختمان هدایت شده و وارد رادیاتورهای هر قسمت می‌شود؛ این آب گرم زمانی که گرمای خود را از دست داد دوباره به موتورخانه هدایت می‌ شود تا گرم شده و این چرخه بارها تکرار می گردد.

بهترین مکان برای استفاده از رادیاتورهای شوفاژ مکان‌ هایی است که نیاز به کنترل دقیق دما و رطوبت ندارند، چرا که رادیاتور قابلیت تنظیم درجه حرارت و رطوبت محیط را نداشته و میزان رطوبت نسبی اتاق را کاهش می ‌دهد.

مزایای رادیاتور:

هواگیری باعث افزایش عمر کلیه تجهیزات شامل دیگ، پمپ ها، رادیاتورها، پکیج و... خواهد شد.

انجام عمل هواگیری، راندمان گرمایشی سیستم و به ویژه بلوک ‌های رادیاتور را بهشدت افزایش می ‌دهد و در نهایت باعث کاهش هزینه گاز مصرفی خواهد شد.

هواگیری خطر نشت آب از سیستم (رادیاتورها) را کاهش می ‌دهد.

محل نصب رادیاتورها :

در فصل زمستان گرما توسط رادیاتورهای شوفاژ به محیط داخلی ساختمان منتقل می ‌شود، اما دمای اتاق ها معمولا ثابت بوده و افزایش نمی یابد. چرا که بخش زیادی از گرمای انتقال داده شده به فضاهای مختلف ساختمان تلف می شود.

تلفات حرارتی در ساختمان ها معمولا از دو طریق انجام می‌گیرد؛ یکی تلفات حرارتی ناشی از جداره ها از قبیل سقف کف و دیوار و پنجره و... دیگری تلفات حرارتی ناشی از نفوذ هوای سرد از درزهای پنجره. به عبارت دیگر چه بخواهیم و نخواهیم این تلفات حرارتی صورت می‌گیرد.

البته ما می توانیم با استفاده از پنجره های UPVC دوجداره و شیر ترموستاتیک رادیاتور، میزان تلفات حرارتی در ساختمان را کاهش دهیم، اما نمی‌توانیم آن را به طور کامل حذف نماییم.

معمولا در فضاهایی که رطوبت زیاد است، مانند حمام‌ باید از رادیاتور آلومینیومی استفاده شود.

انواع رادیاتور آلومینیومی شوفاژ به صورت دیواری (روی دیوار) و در زیر پنجره اتاق نصب می گردند که می بایست فاصله پایین هر بلوک از کف اتاق یا سالن 10 تا 12 سانتیمتر باشد.

رادیاتورهای لوله کشی یا شوفاژ برقی؟

شما می توانید به دو صورت از رادیاتور شوفاژ استفاده نمایید؛ یکی با استفاده از لوله کشی آبگرم از دیگ موتورخانه حرارت مرکزی یا پکیج شوفاژ و دیگری استفاده از شوفاژ برقی.

شوفاژ برقی در قسمت هایی از منزل که در آن لوله کشی وجود ندارد، کاربرد خواهد داشت. اما اگر خانه شما لوله کشی شده است، باید رادیاتورهای شوفاژ با طرح دلخواه استفاده کنید تا آب گرم از طریق لوله ها، در تمامی فضا گردش پیدا کند. همچنین لازم است بدانید که رادیاتورهای برقی به صورت مرکزی کنترل نمی شوند.

پایه ها:

سبب عمود ایستادن دستگاه می شوند.

کلیدهای برق:

برای وصل و قطع کردن جریان برق ورودی تعبیه شده اند.

پیکره دستگاه:

قسمت خارجی شوفاژ پیکره یا بدنه است و در آن قسمت هایی مانند مخزن و فریم (قاب) و پایه ها دیده می شود.

المنت:

حرارت لازم برای گرم کردن سیال به وسیله المنت های لوله ای شکل تامین می شود.

ترموستات:

مدیریت میزان حرارت فضا را به عهده دارد.

کابل رابط:

سبب اتصال رادیاتور به جریان الکتریکی می شود‌.

سیال:

تبادل گرما را امکان پذیر می کند؛ استفاده از روغن به جای آب در شوفاژ برقی از زنگ زدن و منفجر شدن دستگاه در نتیجه تبخیر شدن آب ممانعت می کند.

طرز کار

آب گرم تولید شده در موتورخانه یا شوفاژخانه از طریق مدار آب گرم به کلکتور می رود و از آن جا توسط لوله رایزر ساختمان به هر یک از واحدهای موجود منتقل می‌گردد و پس از عبور از رادیاتور با توجه به سطح تماس زیادی که با محیط پیدا می‌کند، گرمای خود را به محیط داده و از طریق مسیر برگشت به رایزر برگشته و سپس دوباره به دیگ برای باز گرم شدن منتقل می‌شود و هوا را گرم می کند و این عمل ادامه دارد.

اجزای سیستم حرارت مرکزی

دیگ و مشعل

برای گرم کردن آب مدار رادیاتور

پمپ

برای چرخش آب در مدار رادیاتور

رادیاتورها

برای انتقال حرارت آب به محیط ساختمان

منبع دوجداره

وسیله تأمین آب گرم مصرفی توسط آب رادیاتورها

منبع انبساط

وسیله‌ای که حجم اضافه آب دیگ در اثر گرم شدن را در خود جای می‌دهد.

سیستمهای کنترل و نشان دهنده‌ها

شامل ترمومتر، مانومتر، سطح نمای مخزن گازوئیل، آب‌نمای منبع انبساط، ترموستات دیگ، ترموستات جداری، ترموستات اتاقی، شیر اطمینان و رله مشعل

وظایف

به طور کلی سیستم شوفاژ یا گرمایش مرکزی، وظیفه فراهم سازی گرمای مورد نیاز ساختمان در تمام طول سال را بر عهده دارد. در واقع این سیستم ، علاوه بر ایجاد گرما در فصل زمستان، آب گرم مورد نیاز جهت شستشو را نیز فراهم می کند. در این سیستم، آب موجود در منبع به دیگ منتقل شده و به وسیله مشعل گرم می شود. سپس به یک منبع دوجداره یا کویلی منتقل می شود. این آب گرم به صورت دائم در مدار لوله کشی آبگرم ساختمان در جریان است و در صورت مصرف نشدن توسط وسیله ای به نام پمپ برگشتی به مخزن باز می گردد.